Dag 3 - 6

Dag 3 (Delhi – Shimla)

4:00 uur ging de wekker, 4:00 uur! We moesten hem zo vroeg zetten zodat we op tijd bij het treinstation waren om de trein naar Kalka te halen. Het feit dat de wekker zo vroeg ging, bracht het aantal uren slaap in de afgelopen drie dagen op 7 uur... Niet ideaal dus. Onze taxi naar het station stond gelukkig al te wachten en tegen de verwachting in waren we ruim op tijd op Delhi Rohilla Station. Rond 5:40 stapten we in de trein, in de Airconditioned Class, de meest luxe, nota bene. Deze klasse is ongeveer gelijk aan de 2^e klas coupes in Nederland. Dus das was een luxe eerste treinreis, maar ik ga er vanuit dat de volgende treinreizen minder luxe zullen zijn en dat vind ik ook helemaal niet erg. Het heeft wel een bepaalde charme om met de normale lokale mensen te reizen. Maargoed nu reisden we met de rijke lokale mensen. Ik heb hier een flink gesprek gevoerd met een vrij welvarende man die in LED’s handelde en net terug kwam uit London. Het is wel een wereld van verschil om met iemand welvarends te spreken of om met iemand te spreken die vrij weinig heeft en ik weet nog niet of ik het gesprek met de rijke man aangenamer vond dan de andere gesprekken die ik nu had, ik denk eerder niet.

Na vijf en een half uur kwamen we in Kalka aan en konden we meteen omstappen in de trein waar het vandaag allemaal om ging: de Himalayan Queen naar Shimla. Deze stond al klaar en we konden meteen instappen. Snel kochten we nog even een lunch (linzensoep, met nan, rijst en wat groentes) maar dit was veel te veel. In ons wagonnetje zaten naast ons nog twee andere backpackers: Arthur en Jamy uit Engeland en wij hebben ons gedurende de treinreis flink met deze aardige jongens vermaakt.

De treinreis met de Himalayan Queen was alles wat erover beloofd werd, het was inderdaad een van de mooiste treinreizen in mijn leven. Langzaam kronkel je in dit minitreintje, dat waarschijnlijk al 50 jaar oud is de Himalaya op. De rails gaan door meer dan 100 tunneltjes en over nog meer bruggetjes en de hele tijd heb je of een prachtig uitzicht, of je kijkt een schitterend bos in. Helaas voor ons is het hier nog steeds monsoontijd en dat hadden we al gemerkt in de trein naar Kalka,(ik dacht dat de wereld verging, zo hevig was het noodweer) dus op een gegeven moment ging het dan ook flink plenzen. Jammer van het uitzicht, maargoed, we zitten in ieder geval droog, dachten we... Na een half uurtje was de trein zo lek als een mandje en was het zoeken naar plekken waar zowel wijzelf als onze tassen droog bleven.

Helaas was Guido ook nog eens flink ziek geworden en hield het eten voor geen meter binnen. Dit ging zo lang door tot er niets meer in zat en daarna ging het alsnog nog even door. Uiteindelijk was Guido aan het einde van zijn krachten en heeft hij niet zo veel meer van de treinreis meegekregen.

Door de regen liepen we flinke vertraging op, want er was een kleine landverschuiving (landscaping, zoals zet hier noemen) over de rails geschoven en die moest weggeruimd worden. Na een aantal uurtjes hield het op met regenen en tegen het einde van de reis kwam zelfs de zon weer naar buiten en toen hadden we een adembenemend uitzicht, dat we door de monsoonregen nog meer waarderden.

Uiteindelijk kwamen we met 3 uur vertraging aan in Shimla en was het zo snel mogelijk naar een hotel gaan geblazen. Na de nodige complicaties, omdat Guido er echt doorheen zat en de lokale mensen niet 100% mee wilden werken, kwamen we in een veel te duur hotel aan, maar ik was dolgelukkig dat ik Guido eindelijk in een bed kon leggen. Niet lang daarna ben ik ook doodmoe naast hem geploft.

J.F.

Dag 4 (Shimla)

Vannacht hebben we het meer dan het klokje rond geslapen en dat hadden we allebei ook nodig. Helaas is Guido nog steeds erg ziek en is dit stukje van ons reisverslag alleen op mijn ervaringen gebaseerd, aangezien Guido de hele dag in bed gelegen heeft.

Nadat ik ons verblijf in dit hotel, helaas, heb moeten verlengen, ging ik in mijn eentje op pad om Shimla een beetje te verkennen. Het doel was eigenlijk uitvinden hoe het weer verder noordoostelijk was en of er veel problemen met de wegen waren, maar in eerste instantie slaagde ik hier niet in, omdat ik eigenlijk de hele tijd compleet de weg kwijt was. Ook lukte het me niet om een nieuw boek te vinden (The Catcher in the Rhy heb ik nu al uit, erg leuk boek trouwens) maar ik heb wel een kleine Hindu Tempel gevonden, Ram Mandir genaamd en poogde hier wat te mediteren (ondanks dat ik mijn oefensessie van Anna heb gemist) maar het gebruik van de Hindu’s om bij het verlaten van de tempel veel te hard tegen een grote bel aan te slaan, dwarsboomde mijn pogingen een beetje.

Vervolgens heb ik de stad nog een beetje verder verkent en het bevalt me hier heel erg. Het is erg schoon, niet te warm en niet te druk, je wordt niet constant lastig gevallen en iedereen is, net als in Delhi trouwens, ontzettend beleefd. Daarnaast schijnen hier verschrikkelijk veel hoog opgeleide mensen te zitten, want er staan hier meerdere universiteiten en middelbare scholen en ik ben door een bazaar gelopen waar ze niets anders verkopen dan school- en studieboeken. Ik heb zelfs biologieboeken gezien die verdomd veel op Campbell leken! Daarna ben ik langzaam terug naar ons hotel geslenterd en heb onderweg nog een kerkje in de Britse stijl bekeken (de hele stad heeft een Britse flair en is zelfs de zomerhoofdstad van India geweest en is nu de hoodstad van de provincie Himachal Pradesh).

Tussen de middag heb ik een beetje op Guido gelet en wat pogingen gedaan om hem te verzorgen en daarnaast heb ik de vorige blogupdate gedigitaliseerd en op een stickje gezet, zodat ik die later in een internetcafe kon uploaden. Ook heb ik nog even een leuke vogel vanuit het raam gespot (Streaked Laughingthrush). Tussendoor ging het weer even flink regenen, maar tegen 16:00 was het weer gestopt en kon ik weer even op pad. Deze keer verdwaalde ik wat minder dan de vanochtend en heb ik eigenlijk het hele centrum kunnen aanschouwen, inclusief het stadhuis, de “Notre Dame” en de bibliotheek en alles heeft een erg Britse uitstraling en eigenlijk heb je van bijna elk punt in de stad, als er niet net een paar dikke mistflarden langswaaien, wat dikwijls gebeurd, een verschrikkelijk mooi uitzicht over de vallei, waar Shimla boven ligt en kun je in de horizon de hogere bergen van de Himalya zien liggen. Deze keer kon ik ook uitvinden hoe de situatie in de noordoostelijk gelegen Spiti valley was en de informatie die ik kreeg gaf onze plannen groen licht.

Nadat ik een uurtje in het internetcafe gezeten had, om de foto’s en het verhaaltje van Delhi te uploaden, heb ik bij een een straattentje wat te eten gehaald en heb dit opgegeten, terwijl ik van het geweldige uitzicht genoot en tegelijkertijd Guido een beetje miste. Daarna ben ik terug gegaan. Onderweg zag ik nog hoe een van de vele makaken die hier rondrennen in aanraking kwam met 230 volt en vervolgens luid schelden en op zijn voorpoten lopend vluchtte om even verderop flink tegen zijn achterpoten te blazen. Beetje sneu, maar ook een beetje grappig.

Nu lig ik naast Guido, met wie het al een stukje beter gaat dan gisteren, dit verhaaltje te schrijven en te hopen dat we morgen weer samen op pad kunnen, maar ik ben bang dat een dagje op bed voor Guido nog geen kwaad kan.

J. F.

Dag 5 (Shimla)

Hoewel ik vandaag eigenlijk de heuvel waar de Jakkhu Tempel op staat wilde beklimmen, ben ik ondertussen ook behoorlijk ziek en had ik slecht geslapen, dus heb ik de hele ochtend en middag samen met Guido in bed verbracht. Het enige intermezzo van deze activiteit was een korte wandeling door Shimla door de regen op zoek naar een goedkoper hotel, maar dit mislukte jammerlijk, omdat alles vol zat of net te ver weg was voor Guido, die nog niet topfit was, dus na een uur stonden we weer bij hetzelfde hotel en vroegen om onze oude kamer, die we gelukkig wel kregen Dit uitstapje leverde me wel nog even een Himalayan Griffon op (een soort gier).

Rond 16:00 hield het op met regenen en zijn heb ik de kans gekregen om Guido Shimla een beetje te laten zien en deze keer was de Notre Dame open en konden we hier een beetje rond kijken. Ook hebben we 2 keer erg lekker gegeten in het Indian Coffee House, een heel old school cafe, waar de obers in uniform rond lopen en het menu op krijtborden staat en er eigenlijk alleen maar hele oude Indische baasjes zitten. De twee maaltijden hebben ons flink goed gedaan en Guido begint behoorlijk op te knappen. Daarnaast is het me vandaag ook gelukt om een nieuw boek te kopen: “The God of small Things” door Arundhati Roy, wat blijkbaar een erg goed Indisch boek is. Na hier even in gelezen te hebben, en Guido in Anna Karenin van Tolstoy, zijn we lekker gaan tukken.

J.F.

Dag 6 (Shimla)

Vanochtend ging voor mij de wekker om 8:30 en dan was het toch eindelijk tijd om die berg waar de Jakkhu Tempel op staat te beklimmen. Deze keer nam ik mijn lompe camera en mijn verrekijker mee op pad in de hoop van leuke vogels te kunnen zien. Dit vertraagde mijn klim wel enorm en zorgde er ook nog eens voor dat ik dik verdwaalde en uiteindelijk via de achterkant van de tempel half een muurtje op moest klimmen om er te komen, nadat ik zo’n 25 keer de weg had gevraagd natuurlijk. Toen ik er eenmaal was, zag ik ook meteen de horde resusapen die hier rondzwerven. Het is namelijk een tempel van de god Hanuman, de apengod en er staat hier dan ook een ruim 20 meter hoog standbeeld van deze godheid en de apen zijn hier dan ook heilig, maar wel ontzettend irritant.

Na wat rondgezworven te hebben en nog even rustig in de tempel gezeten te hebben ging ik weer naar beneden, waar ik een andere tempel vond. Hier ontmoette ik een aantal Punjabi jongens (uit Punjab, de provincie die aan Himachal Pradesh grenst), die mij vervolgens in de tempel rondleidden, de gewoontes en rituelen tijdens het bidden bij brachten, me hielpen offergiftes te doen en me zo’n stip (ben de naam even kwijt) tussen de ogen gaven. Daarna gingen we naar de Hanuman tempel, waar ik eerst geweest was, want ik had de tempels natuurlijk in de verkeerde volgorde gedaan. Onderweg hier naartoe werd ik beroofd van een deel van mijn offergaves door een van de hebberige resusapen. Bij Sandy, een van de jongens, haalde een aap de giften gewoon uit de broekzak en blijkbaar stelen de apen ook wel eens mobieltjes en fototoestellen, dus voor ik het wist, had ik een tas vol mobieltjes en fototoestellen van de jongens.

In de Hanuman tempel kreeg ik het hele verhaal van deze godheid te horen en hoe hij een brug naar Sri Lanka had gebouwd en vervolgens mijn derde stip tussen mijn ogen. Toen ik naar buiten kwam had ik nog een paar offergiftes over, maar voor ik die zelf op kon eten, zoals de bedoeling was, werd ik letterlijk beklommen door een aap die ze uit mijn hand griste.

Daarna liepen we met zijn zessen terug naar Shimla, wat stukken sneller ging als mijn heenweg, en werden we “friends for ever”, wat in India ook inhoudt dat je ook als jongens hand in hand over straat gaat lopen, wat eerlijk gezegd toch een beetje raar aanvoelde... Toen we afscheid namen, hebben ze net zo lang op een uitkijkpunt gewacht tot ik uit beeld was en elke keer als ik me omdraaide werd er ontzettend hevig gezwaaid en ik zwaaide natuurlijk net zo hevig terug. Helaas heb ik geen facebook, zoals zij, om in contact te blijven, maar ik zal de herinnering koesteren.

Na even gegeten te hebben in het Indian Coffee House kwam ik Guido in de stad tegen, die ook op weg was naar het cafe en dus ben ik er nog eens gaan zitten. Daarna zijn we samen nog even door de bazaars geslenterd, welke Guido nog niet gezien had. Nu zitten we in de kamer en wachten we tot het gestopt is met regenen (de regen schijnt alleen maar ’s middags aanwezig te zijn) en gaan we dadelijk op pad om onder andere een sim-kaart te kopen. Ook gaan we bustickets voor Rekong Peo kopen, waar we morgen naartoe vertrekken en daarmee verlaten we dan ook bijna de bewoonde wereld, dus dan kan het makkelijk een week duren voordat de volgende update komt.

J.F.

Dag 1 en 2

Dag 1 (13 juli)

Als het vliegtuig om 11:10 op het glimmende asfalt, dat tussen 2 stroken dor gras gelegen is, landt, kijken Johannes en ik elkaar veelbetekenend aan. 'We zijn er!' delen we elkander mede. Na een korte tocht door de lange hallen en langs douanebeamten met tulbanden vinden we de band waarop onze bagage zal verschijnen. Of toch niet? Onze backpacks blijken niet in Delhi te zijn aangekomen... 'Wat nu?' vraag ik mij stellig af, terwijl Johannes lachend naar een man wijst: 'Kijk, die is het plafond aan het dweilen.' Verdomd, de beste man is daadwerkelijk het plafond aan het dweilen, constateer ik. Een paar formulieren later verlaten wij het vliegveld met de goede hoop onze spullen een dag later weer terug te zullen zien.

Onze taxi staat er gelukkig nog en even later aanschouwen wij de eerste glimpen van Delhi. Onderweg naar het hotel ervaren we hoe auto's, fietsen, tuktuks en motoren creatief hun weg over de wegen en voetpaden weten te vinden. Ons hostel blijkt erg comfortabele kamers te hebben maar na even uitgestrekt op het bed te hebben gelegen, paraderen wij nieuwsgierig naar buiten.

Een prachtige wereld van chaos openbaart zich. We wandelen in de het welbekende 'Red Fort', maar ontdekken al snel dat de afstanden veel groter zijn dan gedacht. In het begin van de wandeling worden we links en rechts door mensen aangesproken die allen aanbiedingen doen ter zake van de touristische branche. Ook tuin ik bijna in een truck van iemand, die geld wil hebben, maar Johannes' zijn accuratie is de scherpe praat van het vrouwtje en mijn domheid gelukkig voor. Verderop blijkt het een stuk rustiger en lopen wij ongestoord verder tot we ontdekken dat lopen te ver is en we een stukje terug gaan en bij een touristenbureau onder het genot van een kopje chai om raad vragen. Hier worden we weinig wijzer, maar we laten ons wel een taxitour voor de volgende dag aansmeren... We zijn echt nog 'fresh chicken' in India.

Buiten ontmoeten we een riksha chauffeur die ons uitlegt dat we bij het verkeerde bureau geweest waren. We besluiten om ons door hem naar een ander bureau te laten brengen. Onderweg rijden we door de straat waar wij het zo rustig vonden. De man legt uit dat iedereen hier stoned is, vandaar dat het zo rustig was. Ook in het andere bureau worden we niet veel wijzer en zo besluiten we eigenhandig met de metro naar het fort te gaan. Om daar te komen vanaf het metrostation lopen we door een lange straat waar werkelijk een zwerm mensen hangt. Met moeite, maar wel met het grootste interesse lopen we door deze straat, waar blijkbaar allemaal bouwartikelen verkocht worden. Nog meer dan in andere straten hangen hier electriciteitskabels in grote wirwarren boven ons.

En dan, aan het einde van de straat zien we ons doel, of nee, toch niet. Het is de Jama Mashid. Deze moskee wilden we ook aandoen. Na een robuuste trap beklommen te hebben, staan we op blote voeten op een groot plein en turen we omhoog, waar twee minaretten boven het gebouw uit toornen. We wassen ons in een vierkant basin samen met de de moslims en moslima's die zich hier klaar maken voor het gebed. Hier spreken we ook twee andere reizigers die onze plannen voor Ladakh een hoop energie inblazen.

Omdat nu het gebed begint, vertrekken we naar het fort. Om hier te komen, kruisen we door een stukje Delhi, dat weer een slag armer is dan dat wat we tot nu toe zagen... Het Red Fort blijkt vervolgens zeer de moeite waard te zijn. Achter de rode muur vinden we kalme tuinen en op pilaren rustende bouwwerken. We rusten en kijken om ons heen. Even geen chaos. Na dit prachtige bezoek mogen we nog even naar binnen in de Digambara Jain Tempel. Hier zit ook een echt vogelasiel, waar ze zieke vogels oplappen en verzorgen. Johannes is vrolijk.

Een lange wandeling naar het hostel volgt. Tegenover ons hostel eten in een restaurant waar we wat andere reizigers spreken. Een bloedmooi meisje uit Nieuw Zeeland lacht met medelijden om onze bagageloze situatie terwijl ik stiekem geniet van haar verschijning. 'Op alle foto's staan jullie straks in hetzelfde shirtje!' zegt ze vrolijk. Een troostende grap. Een andere reiziger uit de VS heeft oeite te begrijpen dat het niet 10:00 maar 22:00 is. 'Vandaar dat het zo donker buiten is!' spreekt hij verbouwereerd.

Tot slot bevinden we ons op de kamer, Johannes kruist de vandaag gespotte vogels af en ik schrijf dit verhaaltje. Ondertussen denk ik: wat een beschamend verkorte versie van vandaag; maar ja, je kan niet alles opschrijven.

G.B.

Dag 2 (14 juli)

Het is nog maar acht uur als de wekker gaat. Een tijdstip waarop ik normaal gesproken niet graa mijn wekker hoor gaan. Maar nu is dat anders. Ondanks het moeilijk open krijgen van mijn ogen, zijn mijn gedachten meteen wakker. 'We gaan weer lekker op pad' weerklinkt het tussen mijn oren. Na ons vluchtig te hebben gedouched, huppelen we naar beneden, waar we gebruik kunnen maken van de telefoon van het hostel. Zijn onze tassen al aangekomen op Delhi airport? Helaas beantwoorden de telefoonnummers die we gekregen hebben onze verwoedde pogingen helaas niet.

In Club India aan de main bazhaar in Paharganj drinken we een kop koffie, excuses, een kop chocomel. Daarna vertrekken we met een chauffeur in een taxi, die we ons de dag van te voren hebben laten aansmeren naar de wat verder weg gelegen bezienswaardigheden in Delhi. Liever waren we per olifant gegaan, maar daarvoor zijn de afstanden werkelijk te groot. De metro daarentegen blijkft een goee optie, maar eerlijk toegegeven: we hebben erg makkelijk ontezettend veel kunnen zien op deze wijze.

Als eerste bezochten we de Gate of India: een enorme poot die opgericht is ter herdenking aan de 70.000 soldaten die in de WWII sneuvelden. Door de poort zien we in de verte een enorm gebouw van alure. Hierover later meer.

Onze volgende bestemming is de Humayun tombe. Humayun was de tweede heerser van het Mughal rijk en stierf in de 17^e eeuw. Deze heerser heeft in ieder geval een net graf gekregen! Een schitterende tuin omgeeft de Taj Mahal achtige tombe. Stenen slootjes die in hoeken afbuigen en in sierlijke watervallen dalen ropene meteen een Perzische sfeer op. Maar zeker doen de ramen dit: rechte kozijnen, die met een ronde beweging in een punt eindigen en in tegenstelling tot een glazen plaat, stenen mozaiken dragen. Men heeft destijds besloten dit soort mooie ramen te maken, omdat volgens de legende, Mohammed en zijn volgening, wiens naam mij even ontsprongen is, op hun reis achtervolgd werden door vijanden. Ze schuilden toen in een grot, waar een spin een web voor de ingang weefde, opdat de vijanden de grot niet zouden opmerken. De mozaiken verwijzen terug naar deze legende.

Na een kleine lunch van India's voedsel bezochten wij de Lotus Tempel. In tegenstelling tot wat we eerder zagen is dit een gebouw van moderne architectuur. Deze tempel behoort toe aan de Bahai religie, die vrede verkondingd en wetenschap en geloof als twee onafscheidelijkheden beschouwd. De tempel heeft een Lotusbloem vorm en laat ons de moderne kant van Delhi zien.

Goed, terug in de taxi die overigens eveals de andere voertuigen ene indrukwekkende creativiteit bezit in het rijden door het chaotiste verkeer en het orkest van claxons op weg naar de Qutab Minar, de hoogste minaret van India, bijna 80 meter hoog. Ook deze overblijfselen van de oude Mughal cultuur bevinden zich in een groot park. Dit is echt de moeite waard, want naast de imponerende hoogte van de minaret is deze ook nog eens overzaaid met gedailleerde reliefs en hier omheen bevinden zich allerlei perzische structuren.

Hierna brengt de taxichauffeur, die overigens Chrishna heet, ons naar een souvenierswinkel we eigenlijk niet op zitten te wachten en we zijn adn ook erg snel weer weg. Nu worden we afgezet bij het parlementsgebouw, wat erg indrukwekkend is. Het ministerie van defensie en het ministerie van financien bevinden zich hier ook. Deze enorme gebouwen staan als spiegelbeelden tegenover elkaar. 'Hee, daar zit een aap' wijst Johannes naar het ministerie van defensie.

Vervolgens wandelen we drie kwartier door de Lodi Gardens en ook hier staan overblijfselen van de Mughal cultuur. De tuinen zijn erg groen en overal vliegen vlindertjes. Daarnaast oefenenen we met een aantal Indiase studenten hun Engelse spreekvaardigheid. Later bezoeken we de Birla Mandir, een Hindu tempel, die in roodwit en roodgeel een opvallend geheel is. Helaas kunnen we hier maar tien minuten op onze blote voeten rondlopen.

De chauffeur brengt ons naar het touristenbureau, omdat, zo zegt hij, ze nog even van ons willen horen hoe hij het gedaan heeft. Wij voelen al hoe laat het is, maar lopen toch naar binnen. Dezelfde man als geisteren probeert ons nu over te halen treinreizen te boeken, maar wij zeggen vriendelijk dankjewel. Als hij doorkrijgt dat we niet over te halen zijn roept hij wat indische woorden naar een man, die eerder de opdracht had gekregen te te halen. Vervolgens is de thee plotseling op en stuurt hij ons weg. Des te beter, het is al zes uur geweest en wij hebben helemaal geen zijn in thee, wij willen bier!

'Zouden onze tassen er al zijn?' vragen wij ons af. Tijdends de taxiritten hebben we met de airport gebeld en daar vertelden ze ons dat de tassen in Delhi waren en vandaag nog bezorgd zouden worden. Helaas, weer geen backpacks en wederom neemt niemand op als we bellen.

Wij belanden, nog steeds niet uit het veld geslagen door onze niet aanwezige tassen, in een cafe waar alleen maar Indiers zitten. Mooi, een niet al te touristisch plekje. Onder het genoet van een Kingfisher bier hebben we het weer over de tassen. De hoop om zoals gepland morgen naar Shimla te vertrekken, beginnen we te verliezen. Na een overheerlijk pittig gerecht van rijst, gestoofde eieren, tofu en paddestoelen, drinken we er nog eentje en lopen we terug door de bazaar naar het hotel

Een wonder! De tassen zijn er! Johannes en ik raken in een euphorische stemming. Terwijl het licht een paar keer uitvalt schrijf ik dit stukje en regelt Johannes ons vroege vertrek naar Shimla!

G.B.

5 days left

Hoi hoi,

Bij deze wil ik iedereen welkom heten op onze reisblog. Ik hoop dat jullie er veel plezier aan beleven en dat jullie een beetje een indruk krijgen van de dingen die wij allemaal mee gaan maken in dit prachtige subcontinent.

Ondertussen is het nog maar 5 daagjes tot dat we dinsdag 12 juli om 19:10 vertrekken van vliegveld Schiphol. Eigenlijk kan ik het nog niet echt bevatten dat we in een week al het bizarre verkeer van New Delhi achter ons gelaten hebben en bezig zijn met onze klim door de Himalaya, maar het gaat toch echt gebeuren! En we hebben er zin in, dat wil je niet weten!

De eerste upload vanuit India zal dus na New Delhi zijn en vanaf dan kunnen jullie min of meer regelmatig spammail verwachten over onze avonturen!

Groetjes
Guido en Johannes

PS. Fuer die Deutschen unter uns gibt es eine Moeglichkeit um den Text, den ich schreibe, zu uebersetzen. Dann muesst ihr den Text kopieren und in http://translate.google.de kleben und dann koennt ihr es lesen auch wenn die uebersetzung nicht 100% perfekt ist!Viel spass beim lesen und mitreisen.